Op 4 mei staan we elk jaar stil bij hen die hun leven gaven voor de vrijheid. We kregen door de inzet van velen vrijheid van bezetting, vrijheid om te zijn wie we zijn, vrijheid om ons eigen geloof te belijden op de dag die we zelf willen. Nog steeds zetten soldaten zich wereldwijd in om deze vrijheid te bewerkstelligen voor hen die het hieraan ontbreekt.

De mensen die vochten voor onze vrijheid in de laatste wereldoorlog kwamen zelf vaak uit vrijheid. Vrijheid die ze opgaven om te strijden. De vrijheid van een veilig thuis ruilden ze in voor de gevangenschap van een schuttersputje, een loopgraaf of een tank. De vele slachtoffers die vielen om een doel voor anderen te realiseren deden dat voor ons, niet omdat ze wilden, maar omdat ze vonden (en met hen nog steeds de vredessoldaten) dat een ieder recht heeft op democratie, op vrijheid van meningsuiting, op de ruimte om het geloof te belijden dat een ieder zelf vindt dat het ware is.

Als christen geloof ik dat Jezus Zijn leven gaf voor mij en voor een ieder die in Hem gelooft. Hij stierf om de vrijheid die we in het paradijs kwijtraakten weer terug te krijgen. Een feit waar elke zondag wereldwijd zo’n 2 miljard mensen bij stilstaan. Gelukkig kunnen we in ons land hier ook in vrijheid bij stilstaan en worden we niet gehinderd om elke week naar de kerk te gaan. We worden niet gehinderd omdat mensen vochten, mensen stierven om die vrijheid te waarborgen. Op vier mei staan we stil bij hen die vielen. Stierven voor ons, stierven voor uw, jouw en mijn vrijheid. Elke zondag sta ik stil bij Hem die stierf voor mijn zonden. Deze zondag vier mei sta ik stil bij Hem die het mogelijk maakte dat anderen hun leven gaven voor ons. En dat herdenk ik om 20.00 uur met twee minuten stilte.